Vier kaarsen op een rij
een vijfde kaars er ook nog bij
Vanaf zondag 29 november worden de adventskaarsen aangestoken in de kerkdiensten. Niet alleen in onze Nicolaas- en Laurentiuskerk, maar in vele andere kerken over de hele wereld.
We gaan met het ontsteken van de kaarsen de weken aftellen tot Kerst.
Iedere zondag steken we een kaars meer aan.
Tot we in de kerstnacht vier kaarsen en de ene grote kaars branden.
In onze koude, donkere streken in het noorden van de wereld is het deze maanden vroeg donker en laat licht. Echt wat je noemt de donkere dagen voor Kerst. In andere werelddelen is dit uiteraard niet het geval. Je kunt er wel van op aan, dat de adventskaarsen een traditie zijn die uit onze noordelijke landen afkomstig is. Net als de dennenboom, de kerstboom, een oud symbool is van een midwinterfeest uit vroeger tijden.
Maar de lichtsymboliek past bij de boodschap van een koningskind van vrede, geboren in onze wereld om het duister te verlichten. Op kerstochtend staat vaak de tekst centraal over het licht, dat niet door het duister kan worden verjaagd of vernietigd.
Deze vier adventskaarsen, iedere week eentje erbij, herinneren ons eraan te blijven hopen en uitzien naar betere tijden.
Deze winter moeten we ons nog steeds afzonderen door de coronaregels. De dingen die ons in de wintermaanden afleiden van het donker, staan nagenoeg stil. De ontmoetingen, de samenkomsten, het krystkoor, dat moeten we deze winter missen.
We tellen de weken tot Kerst. Maar hoe de Kerst vormgegeven kan en mag worden, daar weten we eigenlijk nog niets van. Zeker is, dat we het duister niet willen laten overheersen in deze tijd. En dat kan ook. Tenminste, als we op elkaar passen en elkaar het licht willen doorgeven. Want soms sluit het donker ons in. Soms hebben we anderen nodig dit lichtje voor ons aan te steken om ons bij te schijnen.
Als je thuis iedere week een adventskaars wilt ontsteken met een gedachte erbij?
Maak dan een mooie opstelling van vier kaarsen op een veilige plek in huis, of gebruik elektrische lichtjes, die zijn tegenwoordig net zo mooi. Leg er bijvoorbeeld mooie takken omheen, of zet er mooie bloemen in een vaas bij.
Nu kun je iedere week een kaars erbij aansteken; misschien dat je het licht voelt dat door het duister naar jou en iedereen uitreikt.
Tekst om te zeggen bij de adventskaarsen:
1e kaars , ik steek je aan.
Het licht is klein, zoals wij mensen ons soms klein voelen
als we het grote nieuws uit de wereld horen,
als we ons afzijdig houden van anderen,
vanwege de regels van quarantaine.
Toch zoek ik dit kleine licht, en stel het centraal.
Mag ik zo de lichtpuntjes zoeken in mijn leven.
2e kaars, ik steek je aan.
Twee lichten schijnen nu samen
tegen de nachten en het duister van de dagen die donk’ren.
Naast wie wil ik staan tot vriendschap of troost?
Ik kijk uit naar de ander, naar jou.
Ik probeer te laten weten dat ik aan je denk
3e kaars, ik steek je aan.
Zo dapper zij aan zij, een vriendengroep ? Of, ik en jij en jij?
Wie nemen we op in onze kring en wie maken we deelgenoot
van onze gedachten, ons voelen?
Of, wie heeft óns nodig? Uitnodigend te leven, ondanks de restricties?
Samen staan we sterk.
4e kaars, ik steek je aan.
Het is bijna Kerst.
Het licht van de vier kaarsen schijnt dapper en vult het huis.
Dat het zo mag zijn: licht in ieders huis.
Ook als we niet bij elkaar mogen zijn,
voelen we ons verbonden, dichtbij en verweg,
ook al doet het afgesloten zijn vaak pijn.
Dat het licht mag schijnen tot in alle hoeken en einden
van de wereld.
Licht van hoop en vrede.