Door Liesbet Geijlvoet
Ik neem de vrijheid van God mee. Overal waar ik ga, zet ik deze tent van vrijheid op, over mij en de mensen rond mij heen.
De tent als reizende tabernakel, bestaande uit de Geest van God, een boek vol verhalen en de aanwezigheid van de Onuitsprekelijke die in deze heilige ruimte woont. Een plek van ontmoeting in gelijkheid. Ontmoeting met de mensen op mijn weg, met de traditie, met de Jezus in de Schrift en met de Geest die van hem uitgaat. Of met de Geest die om ons heen waait zonder zich iets aan te trekken van onze definities van menszijn, geloof, God, medemens, wereld, schepping, of wat dan ook.
De vraag was wat ik meenam toen ik overvloog van de doopsgezinde broederschap naar de Protestantse Kerk in Nederland. Iemand zei, fijntjes insinuerend: als je weggaat neem je ook jezelf mee, hoor! Als een soort waarschuwing dat je niet kunt ontsnappen aan jezelf, aan wie je bent. Dat vond ik heel gek. Want voor mij is het júist alsof ik mijzelf meeneem, als klein onderdeel van deze luchtige woning, deze tent. Daar zit ik in, maar ook jij en de Eeuwige, en de ruimte om met elkaar in gesprek te gaan.
In de vredestheologie van Fernando Enns wordt deze ruimte genoemd als mogelijkheid om vrede te bouwen. Een ruimte om in te wonen en de ander in uit te nodigen. Deze vrede van God is voor mij altijd essentieel geweest en zal dat blijven, ook in mijn werk. Een klein baldakijn of een gebedsmantel die uitgespannen wordt over mijzelf en de ander… en opeens zijn wij omvat door wat onuitsprekelijk lijkt, maar toch zo eenvoudig en vertrouwd is: ‘een huis van God’.
Het lijkt een thema in mijn leven te zijn. Gezegend met de naam Elizabet: ‘huis van God’, of ‘God is mijn vertrouwen’, ontdek ik steeds meer hoe dit huis van God voor mij een vertrouwd thuis blijkt. Waarin ook de ander gemakkelijk en uitnodigend kan schuilen, in stukjes heilige ontmoetingen. Waar alles mag. Bij dit gesprek kan de Onuitsprekelijke aanschuiven, in welke gestalte Hij zich op dat moment ook maar wil aandienen – als gelijkenis van Jezus, als troostende geest of als bron van lachend leven-gevend water. Om het even.
Dit neem ik dus overal mee: een tent van vrede. Snel op te zetten en lichtgewicht, die ik blijkbaar makkelijk in mijn rugzak mee kan nemen.
Bron: doopsgezind.nl, 07/08 2019